Zoals we gewoon zijn van deze auteur/illustrator ontdekken we ook met deze publicatie een kleurrijk en mooi prentenboek. Nog voor je het boek openslaat, word je al aangetrokken door de kaft. Het is een krachtige prent met heldere kleuren en een rustige achtergrond waarop eenvoudige, lachende figuurtjes prijken. In het boek is het niet anders. Elke illustratie beslaat twee bladzijden en ze zijn allemaal even aanlokkelijk. Ze zijn volledig gekleurd, hebben een rustige achtergrond, weinig details, maar ze zijn wel voorzien van een vleugje humor. De tekeningen putten hun sterkte uit de eenvoud. Het zijn bijna naïeve, kinderlijke plaatjes die versterkt worden door de zwarte omlijning.
Vooraan in het boek kom je alle klasgenootjes van Mimi tegen. Geen enge, zwarte, boze heksen met moeilijke namen, maar wel lieve, kleurrijke en lachende heksjes die Ella of Lore heten. De namen zijn herkenbaar voor kleutertjes en dat brengt het verhaal dichter bij hun leefwereld.
Elke illustratie is voorzien van een aantal zwartgedrukte zinnen. Korte zinnen, eenvoudige woordenschat en correct taalgebruik helpen jonge kinderen om te blijven luisteren. De aandacht gaat vooral naar de kleur van de schoenen en dit schept mogelijkheden naar het benoemen van de andere kleuren die hier niet ontbreken. 
De tekst is duidelijk ondergeschikt aan de prenten, al mag je daaruit niet besluiten dat het verhaal van minder belang is. Het is wel erg eenvoudig maar het behandelt een thema dat bij elke jonge kleuter zal aanslaan: het bezoek aan een binnenspeeltuin.
Mimi gaat met de hele klas naar de heksenbinnenspeeltuin. Ze heeft hiervoor speciaal haar nieuwe rode schoentjes aangetrokken. Ze wachten op de bus en net zoals bij gewone kinderen worden ook hier eerst afspraken gemaakt en telt de juf de heksjes. Zoals het hoort in een binnenspeeltuin moeten de schoenen uit en na het spelen, plezier maken en eten moeten ze weer naar huis. Dan ontdekt Mimi dat haar schoenen weg zijn.
Dit vrolijke verhaaltje eindigt ook heel prettig want natuurlijk worden de rode schoentjes gevonden. De heksjes kunnen net zo ondeugend zijn als andere kinderen want het is Roosje die de rode schoentjes heeft aangetrokken in plaats van haar eigen witte. In de bus naar huis lachen Roosje en Mimi, want ze hebben nu elk een rode en een witte schoen aan!
Een prettig boekje over een onderwerp dat recht uit de belevingswereld van peuters is gegrepen en dus zeker zal scoren. De energie die uit de prenten straalt en de stevige kwaliteit van het blinkende papier maken deze uitgave de moeite waard. [Els Levert] Verberg tekst

Heksje Mimi gaat een dagje uit, samen met de andere Heksjes uit haar klas en met juf Heksefien. Ze gaan met de bus naar de heksenbinnenspeeltuin. Dat is nog eens een feest. Daarom mag Mimi haar nieuwe, rode schoenen aan. In de binnenspeeltuin is van alles te doen: ze gaan in de ballenbak, ze klimmen en klauteren, ze kruipen door de heksenbuis en ze eten heksenpannenkoeken. Als ze weer naar huis gaan, is Mimi haar rode schoenen kwijt. Na lang zoeken, ziet ze dat er nog wel witte schoenen staan, de schoenen van Roosje. Zou zij misschien…? De prenten, 'vet' geschilderd in warme kleuren, trekken de aandacht; de vrolijke snoeten van de heksenkinderen en de herkenbaarheid van het thema doen de rest. Peuters en kleuters zullen dit boek steeds opnieuw willen bekijken; en steeds opnieuw zien ze zichzelf precies hetzelfde doen! In dit deel uit de uitgebreide serie (alle delen vierkant, met afgeronde hoeken, met alle klasgenootjes ter kennismaking op de schutbladen) leert Heks Mimi jonge kinderen weer een stukje van de wereld kennen. Moge er nog veel, o zo herkenbare avonturen over Heksje Mimi volgen. Vanaf ca. 2,5 jaar. Verberg tekst

Dit is het achtste deel over heksje Mimi. In dit deel gaat Heksje Mimi met de hele klas op schooluitstap naar de binnenspeeltuin. Ze heeft hiervoor speciaal haar rode schoentjes aangetrokken. De heksjes doen gewoon wat andere kinderen ook doen, alleen dragen ze wel heksenkleren en een heksenhoed. De toverstokjes moeten wel thuis blijven want anders gebeuren er vreemde dingen. In de speeltuin moeten ze hun schoentjes uitdoen zodat ze in het ballenbad kunnen spelen. De heksjes hebben veel plezier. Maar wanneer ze naar huis gaan, vindt Mimi haar schoentjes niet meer terug. En wat blijkt: Roosje vond de rode schoentjes van Mimi zo mooi dat ze die aangetrokken heeft. Wanneer ze naar huis gaan, hebben de kinderen er niet beter op gevonden dan elk een rode en een witte schoen aan te trekken.
Dit prentenboek toont opnieuw de herkenbare, felle, warme kleuren. De figuren zelf zijn zwart omlijnd. Op de schutbladen vind je alle heksjes terug met hun naam. Het verhaal is kort maar weinig boeiend. Het is de bedoeling dat in dit boek sociale vaardigheden aan bod komen. In dit boek leren de heksjes om te delen. Maar uiteindelijk steelt Roosje eerst de rode schoenen. Nadien besluit Mimi de schoentjes te delen, maar dit lijkt me toch een rare gewoonte. Snoepjes kan je delen, maar schoenen? De illustraties zijn paginagroot en steeds verdeeld over de twee bladzijden. De bladzijden zijn gemaakt van stevig papier dat tegen peuterhandjes bestand is. De hoeken zijn zoals gewoonlijk afgerond. Het verhaaltje brengt weinig vernieuwing.
Verberg tekst